گفت‌و‌گو با اقلیت‌ها و منافع ملی ما

واقعیت این است که تنها همین ایجاد مسئولیت‌های واقعی در سطوح متفاوت برای گروه‌های مختلف است که می‌تواند حس تعلق ملی آنها را تقویت کرده و مانع از تعمیق شکاف‌ها و گسل‌های قومی، مذهبی، اجتماعی و فرهنگی شود. گسل‌هایی که نتایج فاجعه‌بار تعمیق آنها در پیرامون کشورمان، از افغانستان گرفته تا عراق و سوریه و اخیراً ترکیه به وضوح تمام در مقابل دیدگان ما قرار دارد.
ما در شرایط آشوب‌زده فعلی خاورمیانه نباید از نمودهای خطرناک شکاف‌های قومی و مذهبی غافل باشیم. مهمتر از آن اینکه باید با آگاهی کامل بدانیم که ترمیم این وضعیت هیچ‌گونه راهکاری جز ایجاد حس تعلق سرزمینی از طریق ایجاد نقش‌های ملی و عمومی برای گروه‌های مختلف و دخیل کردن آنها در اداره جامعه نداشته و نخواهد داشت.

عبدالکریم حسین‌زاده : وضعیت کشورهای پیرامون ما و گرفتاری آنها در منازعات درونی که دامنه آن بواسطه سیاست‌های تکراری به دروازه اروپا هم رسیده است، باید به مثابه زنگ خطری جدی برای امنیت ملی ایران تلقی گردد.
در تحلیل این وضعیت باید گفت تنوع قومی، فرهنگی و مذهبی همانقدر که می‌تواند زمینه‌های رشد و تعالی یک ملت را فراهم کند، به همان میزان نیز می‌تواند برای یک جامعه مخاطره‌ساز باشد. در واقع نوع نگاه ما به این تنوع قومی، فرهنگی و مذهبی است که تعیین می‌کند چنین ظرفیتی در مسیر توسعه و تعمیق همزیستی مسالمت‌آمیز هدایت شود یا به مزر تنش‌ها و منازعات داخلی منحرف گردد.
با این مقدمه باید اذعان داشت که اقداماتی نظیر دیدار رئیس جمهوری با نمایندگان و نخبگان اهل سنت، اقدامی سازنده و رو به جلو است. البته به شرط آنکه در سه سطح مختلف تکرار و تعمیق گردد. یکی اینکه در آینده شاهد نشست‌ها و گفت‌و‌گوهای مشابه دیگری باشیم. دیگر اینکه در تمام شئون فرهنگی، مذهبی و قومی تکثیر گردد و نهایت اینکه از مرز گفت‌و‌گو به مرز همکاری عملی متقابل میان فرهنگ‌های مختلف قومی، مذهبی و محلی برسد.
ما در این حوزه پیش از هر چیز نیاز به یک گفتمان‌سازی فراگیر ناظر به گفت‌و‌گوی بین فرهنگ‌ها و گرایش­های مختلف حاضر در کشور داریم که منتج به شناخت و درک متقابل و عمیق‌تر در این حوزه گردد. درکی که عملاً و مستقیماً منجر به افزایش حس همگرایی خواهد شد. در قدم‌های بعدی اما لازم است تا اقدامات قوی و جدی در حوزه‌های «رویکردی» و «کارکردی» این بخش صورت بگیرد.
به این معنا که ما در حوزه رویکردی نیازمند ابزارها و بسترهای لازم برای تقویت تعامل و مسیرسازی همزیستی مسالمت‌آمیز هستیم که در حوزه کارکردی بتواند نتایج خود را به شکل مشارکت عمومی تمام اقوام، مذاهب و گرایش‌ها در اداره عمومی امور کشور نشان دهد.
به عبارت صحیح‌تر در دنیای کنونی و خصوصاً در شرایط بحرانی منطقه ما که شکاف‌های قومی و مذهبی ملل مختلف به نخستین عامل تهدید‌کننده کشورها و امنیت آنها تبدیل شده است، نیازمند آن هستیم که از طریق توزیع متناسب‌تر مسئولیت‌ها در مسیر تقویت حس مشارکت ملی و استحکام منافع عمومی خود گام برداریم.
واقعیت این است که تنها همین ایجاد مسئولیت‌های واقعی در سطوح متفاوت برای گروه‌های مختلف است که می‌تواند حس تعلق ملی آنها را تقویت کرده و مانع از تعمیق شکاف‌ها و گسل‌های قومی، مذهبی، اجتماعی و فرهنگی شود. گسل‌هایی که نتایج فاجعه‌بار تعمیق آنها در پیرامون کشورمان، از افغانستان گرفته تا عراق و سوریه و اخیراً ترکیه به وضوح تمام در مقابل دیدگان ما قرار دارد.
ما در شرایط آشوب‌زده فعلی خاورمیانه نباید از نمودهای خطرناک شکاف‌های قومی و مذهبی غافل باشیم. مهمتر از آن اینکه باید با آگاهی کامل بدانیم که ترمیم این وضعیت هیچ‌گونه راهکاری جز ایجاد حس تعلق سرزمینی از طریق ایجاد نقش‌های ملی و عمومی برای گروه‌های مختلف و دخیل کردن آنها در اداره جامعه نداشته و نخواهد داشت.

28 آذر 1395
*نماینده اهل سنت مجلس
منبع: روزنامه ایران، 23 آذر

از میان کامنتهای رسیده از خوانندگان محترم – بهروز کامیابی